rəva

is. <fars.>

1. Caiz, layiq, münasib. Rəva bilmək (görmək) – məsləhət bilmək (görmək), caiz bilmək, layiq bilmək (gör- mək). <Pəri xanım:> Bəs bu axır ömrümdə, sən rəva görürsən ki, mən Şölə xanımın qucağında oğul görməyib ölüm? M. F. A.. <Baftai Pərşana:> Siz gərək rəva görməyəsiniz ki, Azər tapılmadığı üçün sərhəng Ehtişami məni baş vəzirin qəzəbinə qurban verə! Ə. M..

2. Rəvadırmı və ya rəvamıdır şəklində – məsləhətdirmi, layiqdirmi, caizdirmi. <Qərib:> Rəvamıdır Qərib burda gözləyə. «Aşıq Qərib». <Yusif:> Gör heç rəvadırmı ki, illər ilə bəslədiyin gözəl fikirlər bir dəqiqədə puç ola. N. N..